Seattle en de reis terug naar Vancouver Canada

15 september

Seattle here we come!! Nadat we een Uber hebben besteld stond deze binnen 2 minuten al voor onze neus. We hadden de Uber van Jeane en haar auto was voorzien met snoepjes, kleine flesjes water, papieren zakjes en tissues en na ruim 20 minuten rijden in wederom de stromende regen werden we met een zonnetje afgezet bij het hoofdkantoor van Geocaching, één van onze bestemmingen in Seattle. Het was niet zo groot als we verwacht hadden maar groot genoeg om toch 2 uur bezig te zijn. We kregen ieder een trackable cadeau (deze kunnen we van geocache naar geocache laten reizen) en hebben bijzondere trackables kunnen spotten waaronder degene die is mee geweest op een ruimtemissie. Hierna met de bus naar downtown Seattle.

Een stad vergelijkbaar met Rotterdam.

We besluiten eerst naar The Public Market Center te gaan, een overdekte markt met allerlei handelswaar, verse produkten, kunst koffie, fruit, sieraden etc etc. Hier hebben we een poos rondgelopen. Gelukkig is het nog steeds goed weer en we besluiten Seattle verder lopend te verkennen. We hebben vlakbij de markt de allereerste Starbuckswinkel gevonden, waar de mensen in de rij stonden voor een kop koffie, terwijl in de vestiging om de hoek je meteen aan de beurt bent .

Een klein stukje verder is de Gumwall een soort tunneltje waar de muren volledig bedekt zijn met kauwgom in alle kleuren en waarschijnlijk ook smaken ( niet geproefd hoor!!)

Veel gebouwen hebben mooie details die een beetje Victoriaans aandoen. Het is een mengeling van oude en heel moderne gebouwen, je hebt er ook de Sphere, een soort van werkplein, inde vorm van glazen koepels, waar je in alle rust tussen de tropische planten kunt werken.

En dan natuurlijk de Seattle Needle ook bekend van tv series als Grey's Anatomy en films als sleepless in Seattle. Daar vlak naast is het Museum of Popmusic, die helaas net ging sluiten toen wij er aan kwamen. Het gebouw is echt waanzinning, gemaakt uit verschillende soorten materiaal die veel vormen en kleuren heeft.

Daarna besluiten we ons met de monorail terug te laten brengen naar Downtown, wat een ervaring is dat... over zo'n dun randje met een metrostel met een bloedgang binnen 2 minuten in het centrum. Vervolgens hebben we nog rondgehangen bij de pieren waar ook weer leuke winkeltjes en restaurantjes zitten, daar heerlijk vis gegeten.

Wat een geweldige stad, waar je echt uren kunt vertoeven!!

Daarna weer met de Uber terug naar de camping.

19 september

Vandaag klimmen we weer een stukje hoger om richting Canada te gaan, maar niet voordat we een bezoek hebben gebracht aan de Boeing fabriek, waar je gedurende een 1.5 uur durende tour op diverse plekken in de enorme fabriekshallen een kijkje mag nemen.

Er werden diverse toestellen voorzien van de elektronica in de vleugels en er waren toestellen waarvan net de romp in elkaar was gezet. De hallen hebben een hoogte van vier etages met net zulke hoge deuren om de toestellen naar de volgende hal te rijden om te spuiten. Ze hebben nu een nieuwe manier gevonden om de toestellen te costumizen, er gaat dan een speciale folie over die dan vervolgens word meegebakken, op die manier kun je als klant gemakkelijk je designwensen uit laten voeren.

Er was net een testtoestel met deze coating voor- en door het personeel van Boeing klaar, maar helaas is deze morgen pas voor gasten open en vandaag alleen voor personeel, we nemen genoemde met foto's door het raam en vanaf het upper-deck.

We hebben ook het Boeing Future of Flight Museum bezocht, de enige plaats waar foto's genomen mochten worden.

We hebben hier overnacht op de Burlington/Anacortes campground van Koa (keten van campings) waar we een prima plek toegewezen hadden gekregen en waar ook weer prima doucheruimten waren met gratis douches. Helaas was het ook weer gaan regenen zodat we niet buiten konden zitten. Er zat ook een redelijk grote winkel bij, die - ik denk door het eind van het seizoen- veel lege schappen had.

20 september

Op naar onze laatste camping bestemming voor deze reis, Burnaby Cariboo RV Park, hier zijn we 9 jaar geleden ook op onze laatste dag geweest omdat deze gelegen is nabij de inlever locatie van de camper.

We besluiten na aankomst eerst even de benen te strekken in de buurt langs de Brunette River en na zo'n 6.5 kilometer besluiten we terug te gaan om alvast een beetje in te pakken want morgen moet de camper voor 11:00 uur weer worden ingeleverd.

Na het inpakken nog even Netflix kijken en slapen.

21 september

Onze 3 weken camperen zijn voorbij, we hebben de camper ingeleverd en gaan met de taxie naar Vancouver, waar we nog 3 nachten in het Beste Western Sands Plus hotel hebben, pal naast Stanley Park en het strand. We zijn er rond 12:00 uur en onze kamer is dan nog niet klaar (normaal gesproken is check-inn om 16:00 uur). We kunnen over 1.5 uur op de kamer. We laten onze bagage achter en gaan vast de buurt een beetje verkennen want het is echt superlekker weer. Hier zul je echt niet omkomen van de honger, er zitten hier haast alleen maar eettentjes en ondanks dat je ook China-town hebt hier is 90% van deze eettentjes Aziatisch. Starbucks is ook ruim vertegenwoordigd.

Later die middag besluiten we naar Stanley Park te gaan, een park waar veel te doen is, overal gratis tennisbanen, speeltuinen voor de kids, zelfs een buitenzwembad. Je kunt je rond laten rijden in een koets, fietsen huren echt een leuk park. Wanneer je tot het einde loopt heb je een goed beeld van de haven van Vancouver, met aan de ene kant de haven voor de handel en aan de andere kant van Vancouver centrum de enorme Cruise schepen die hier aanmeren. We zien in de verte een schip van de Holland America Line liggen, de Westerdam.

Na totaal ruim 12.8 kilometer in de benen vandaag vinden we het wel welletjes en gaan met teckelpootjes terug naar het hotel.

We eten vanavond voor het gemak in het restaurant naast/in/aan het hotel en kijken onze ogen uit. De zaak is niet heel erg groot maar blijkbaar groot genoeg om er 12 tv's in op te hangen met verschillen afmetingen, met op bijna iedere tv een ander zender met name sport!

22 september

De regen komt eer eens met bakken uit de hemel zetten, regenjassen maar weer aan en met de bus naar downtown om te shoppen.

In de haven vanaf deze kant zien we de Westerdam nog liggen, waar op dat moment de veiligheidstraining aan de gang is en alle mensen buiten stonden met de zwemvesten aan. Toen we doorliepen langs de kade lag er nog een schip van de Holland Amerika Line, de Noordam die op het punt staat te vertrekken.

In het centrum proberen we vanwege de enorme regen zoveel mogelijk in winkelcentra te zijn, maar sommige zijn gesloten op zondag.

In Gastown hebben we lekker geluncht, een leuke wijk met dito winkels, kleine brouwerijtjes en helaas toch ook hier veel homeless people.

We gaan met de bus weer terug naar het hotel.

23 september

Na het ontbijt pakken we de bus en miniferrie naar Granville Island, waar een overdekte markt is en veel winkels, een gezellig gebied met ook een eigen theater, zelfs een speciale Kidsmarket, met alleen maar speelgoed, spelletjes, verkleedkleren, puzzels, je noemt het en ze hadden het.

Op de markt hebben we een lekkere belegde bagel gekocht en koffie en hebben deze op ons gemak laten smaken op een van de gewilde zitplaatsen binnen, buiten was nog genoeg plaats omdat het nog steeds flink regende.

We zijn met de mini-ferrie weer terug naar het hotel gegaan waar helaas de lift nog steeds kapot is (vanaf deze morgen). Eerst ben je blij op de vijfde en tevens hoogste etage te zitten, nu na een dagje slenteren valt het tocht wat tegen om vijf etages trappen te lopen.

Ik besluit het reisverslag verder te schrijven en Eric gaat nog even geocachen in de buurt. Terwijl ik dit schrijf stuurt Eric me 2 foto's van loslopende wasberen, heb ik weer gemist jammer de bammer, gelukkig hebben we de foto's nog.

Vanavond nog even lekker uit eten en koffer nog een goed inpakken en morgenmiddag om 17:45 uur vliegen we weer in 9.20 minuten terug naar Amsterdam waar we 12:05 Nederlandse tijd zullen landen.

Tot zover volgers, bedankt voor jullie leuke reacties en tot kijk!!!

de route naar Portland

Vandaag vroeg uit de veren, want we hebben een aardig stukje te tuffen naar Tualatin, ongeveer een half uurtje van Portland af.

In Portland zelf zijn nagenoeg geen campings voor RV's te vinden dus even buiten het centrum bij Roamers een plek gereserveerd.

OP zich een mooie plek langs de beek maar wel redelijk dichtbij de highway, dus met oordoppen slapen. Dit is ook weer een camping met een supernette wasruimte waar je gratis kan douchen.

De volgende ochtend (14-9) gaan we met de bus naar Portland. Onderweg wil ook een zwerver met zijn hele hebben en houwen in een kliko ook mee met de bus, waarop de buschauffeuse aangaf dat hij mee mocht maar zijn kliko niet. Vervolgens haalt hij 2 enorm grote vuilniszakken vol met lege blikjes (statiegeld in US) uit de kliko en stapt hiermee in de bus, maar niet voor de chauffeuse de grond heeft bedekt met papieren handdoekjes. De man lijkt zich nergens van bewust en ging rustig zitten, ondertussen zijn volgende rookwaar in orde makend.

Aangekomen in Portland zijn we vooral erg onder de indruk van de zwervers waarvan de een nog erger de weg kwijt is dan de ander, ze liggen overal gewoon op de stoep op klaarlichte dag, sommige volledig onder de dekens verstopt en waarvan je geen idee hebt of diegene nog leeft of niet BRRRRR.

Geprobeerd ons niet hierdoor te laten afleiden zijn we eerst naar the Saterday Market gegaan aan de Willamette River, een soort Swan market maar dan heel groot met lokale ondernemers die hun waren proberen te slijten. Goede sfeer met tevens veel muzikanten en leuke eettentjes. Het aanbod van handelswaar varieert van tassen tot zeepjes, sieraden, uit hout gesneden beeldjes etc, honing en noem het maar op.

Hierna moest en zou Voodoo Doughnut, een begrip in Portland moeten worden bezocht. Het was niet moeilijk deze zaak te vinden, de mensen stonden om de hoek al in de rij. Toch aangesloten, want ik wilde wel eens weten wat hier zo speciaal aan was. Je hebt de keuze uit meer dan 50 donuts. Het wachten duurde niet lang, na ongeveer 10 minuten waren we binnen, waar keiharde rockmuziek werd gedraaid, alles in een soort van gothic style was ingericht inclusief mini doodskisten en dan de bewuste vitrines, vol heerlijke donuts die het water uit mijn mond doen lopen. We hebben er ieder 2 gekozen en zijn buiten op een bankje gaan zitten op deze samen met een koffie naar binnen te werken!!! Ik had in ieder geval - uiteraard- de voodoo doll wat een complete maaltijd was en tevens de Guava Colada die het meest weg had van een tropisch eiland met wit zand en een parasolletje, Eric had de Maple Cream en de Chocolate Coconut Cake.

Om de suikers weer te verbranden besluiten we ook Powels boekenhandel te bezoeken, een compleet huizenblok met 4 etages alleen maar boeken en alles wat daarmee te maken heeft, Na ook hier weer een poos te hebben doorgebracht verder de stad in. Toen het 's-avonds tijd werd voor een hapje kwamen we toevallig bij een Foodmarket tegen in Pine Street, een grote hal met gezellige muziek en daarin legio eettentjes, van pasta, tot noedels, tot pizza, broodjes noem het maar op. We besluiten hier aziatisch te gaan eten aan de bar waar alles gemaakt word terwijl je wacht, verser kan gewoon niet en superlekker!!!

Daarna met de bus weer terug naar Raomers voor de nacht om morgen weer verder te reizen via Timberlake campground nabij de Colombia River richting Seattle.

Op 15 september hebben we onderweg echt noodweer gehad, iedere keer wanneer je dacht dat het lucht lichter werd en je kwam aan de andere kant van de berg, dan werd het zo mogelijk nog slechter. Hoe fijn is het dan om een camper te hebben en niet zoals veel reizigers op de campings een tent. Nadat we eerst de allereerste geocache hebben bezocht, doorgereden naar de camping.

Dit was weer een plek naar ons hart, midden in de bossen waar je alleen de krekels en vogels hoort en op dit moment dan ook de keiharde regen op de dak van onze camper. 's-avonds voor het eerst maar eens een kampvuur aangestoken aangezien het inmiddels droog was geworden(we reden al een week met hout rond maar 9 van de 10 keer regende het 's-avonds).

Nadat het hout bijna opgebrand was en ik volledig de geur van gerookte paling in mijn kleding had zitten, zijn we gaan slapen voor de reis naar Seattle.

16 september een tussenstop in Yakima Trailers Inn, waar we na installatie besloten een hapje te gaan eten in de buurt, nou dat werd hem dus niet ook hier stikte het van de zwervers die echt van het padje af waren, binnen 10 minuten weer terug in de camper en na het eten van een boterham maar een paar aflevering van La Casa de Papel gekeken op Netflix.

De volgende dag 17 september, bijna met gierende banden deze camping verlaten, op zich een prima camping met een binnenzwembad en superdouches, maar de locatie was het toch echt niet.

Na een stop om de APE cache te doen en nog een aantal andere in deze buurt, via een mooie route naar onze volgende bestemming nabij Seattle gereden. Het was een route met veel verschillen, het ene moment reed je in de bergen vol met dennen en loofbomen, die al beginnen te kleuren (Indian Summer) en het volgende uur rijd je ineens over de prairie met overal enorme hooibalen in een soort van plastic tenten opgeslagen voor de winter.

We gebruiken tijdens onze reis de offline kaarten van Google Maps als navigatie wat zeer goed werkt!

Om onze reis naar Seattle voor te bereiden keken we weer via Google wat de beste bus verbinding was, je kon ook kiezen uit taxi of Uber en Lyft. We besloten de gok te wagen en de Uber app te downloaden om eens te kijken wat het inhield. Het blijkt een schot in de roos, je ziet de auto in de buurt op je app met de naam van de bestuurder met zijn nummerbord en de tijd tot jouw ophaalpunt.

Dus besluiten we morgen 18 september met de Uber naar Seatlle te gaan.

op naar Amerika

Op 7 september met de bus vanaf Fort Victoria RV Park naar Victoria Downtown.

Een stad gebaseerd op de velen toeristen die hier komen, met name voor de excursies whale watching.

De stad heeft veel mooie gebouwen en met name het parlementsgebouw is de moeite waard om te bezichtigen, helaas stond een gedeelte van het pand in de steigers in verband met renovatiewerkzaamheden.

Je ziet hier in het havengebied ook leuke foodtrucks met goede namen zoals Pippa's Tiny Teahouse compleet met bistrosetje met bloemetjes in een theekopje.

We hebben door het centrum rond gebanjerd, lekker sushi gegeten, en de nodige caches gezocht en gevonden.

Een lekker relaxed dagje tussendoor zo. 's-avonds met de bus weer terug en ons opgemaakt voor de reis naar Amerika.

We hebben een plaats gereserveerd op de ferry voor 15:00 uur en moeten 90 minuten van te voren er zijn. We kunnen dus rustig opstarten, en nog even een was draaien voor we naar Victoria vertrekken voor de overtocht.

Klokslag 13:30 uur komen de heren van de Amerikaanse Federale Dienst om je paspoorten en Visa te controleren en na goedkeuring PFIEUW, mochten we aan boord.

De overtocht duurt ongeveer 1,5 uur waarbij we de donkere wolken boven Port Angeles al zagen hangen, het was ook niet lekker meer om buiten op het dek te zetten, de wind stak op en het koelde enorm af.

Aangekomen in Port Angeles goot het pijpestelen. Voor we door mochten werden we eerst weer gecontroleerd op onze boodschappen, en na goedkeuring konden we eindelijk onze route vervolgen.

Aangekomen bij Crescent Beach & RV Park wisten we niet wat we zagen... wat een toplokatie!! Hier kan een mens nou echt blij van worden, uitzicht op het strand en super rustig!! Na dat we weer volledig zijn geïnstalleerd, besluiten we nog even lekker de benen te strekken en wat caches in de buurt te zoeken, in eerste instantie een stuk in de baai gelopen, maar door het opkomend tij maar weer terug gegaan. Op de weg terug kwamen we een stel tegen die zojuist otters hadden gezien in Salt Creek vlaak naast onze camping. We zijn teruggelopen in de hoop een glimp van de otters te kunnen opvangen, en ja hoor vijf stuks, al smakkend een heerlijk schelpdier naar binnen werkend aan de rand van de oever. Wat een geluk dat we deze hebben gezien in het wild, toch leuker dan in een dierenpark!!

Daarna zijn we verder doorgelopen om nog een cache te doen, welke we na enig zoekwerk vonden in een oude bunker.

Toen moesten we tocht echt weer op "huis" aan want de schemer was al aardig ingevallen. Opeens zagen we in de schemering een schaduw langs de kant van de weg. Het blijkt om de zogenaamde black tail deer te gaan, herten met een zwarte staart, we hadden het geluk er 3 te zien, die na de aankomst van een auto snel overstaken naar een groot grasveld.

Na het eten alvast de verdere route bekeken en heerlijk gaan slapen.

9 september worden we wakker in een dikke mist, welke zich continue van en naar de zee beweegt. De temperatuur is ook een stuk lager zo rond de 14 graden. Na het douchen weer even een wasje gedraaid, want we hoeven deze keer pas om 14:00 uur te vertrekken ipv 11:00 uur zoals op de meeste campings.

Nu nog even het verslag afmaken, was uit de droger halen en op naar de volgende bestemming: Bogachiel State Park.

Toedels voor nu en tot later!!!

de reis naar Bogachiel of toch anders??

Vandaag de planning om weer eens op een Provincial of State Campground te verblijven. We hebben gekozen voor Bogachiel State Park.

We kwamen aan in de stromende regen en moesten ons onder een afdakje via de telefoon melden om te kijken of er nog een plek was, maar helaas pindakaas, geen plek meer voor een camper met onze afmeting, de dichtstbijzijnde was ruim 140 km verderop.

Dit zagen we niet zitten. Dus geen Bochagiel!!

We zijn 5 minuten teruggereden naar Forks Visitors Centre om daar te informeren of zijn nog iets weten in de buurt geschikt voor onze camper. Het Visitors Centre was tevens de plaatselijke kamer van koophandel waar we uiterst vriendelijk werden ontvangen door de Dolly Parton van Forks, met net zo'n hoge stem en dito haar stevig in de krul (borstomvang heb ik niet opgelet )

We hadden zelf inmiddels een andere campground gevonden maar die lag pal naast de highway.

Dolly verwees ons naar Quileute Oceanside in La Push op ong 20 min rijden, aan de zee. We hebben ze meteen gebeld of zij nog plek hebben en gelukkig zelfs nog een oceanside plek. Dus snel op weg. We merken onderweg al dat we totaal geen bereik meer hebben op onze telefoon en dus echt in the middle of nowhere belanden. Maar daar eenmaal aangekomen.... Wauw wat een beleving, uitzicht op zee en meteen aan het strand. De sfeer is super relaxed en het blijkt dat we midden in het Quileute Indian Reservation zitten, waar geen wifi en geen bereik van telefoon is.

We trekken meteen onze slippers aan en gaan het strand verkennen, daar ligt het vol met enorme boomstammen die zijn aangespoeld en inmiddels helemaal zijn uitgebeten door het zeezout. 's-Avonds na het eten hebben we de stoeltjes meegenomen naar het strand en hebben heerlijk zitten genieten van het geruis van de zee en de mensen die allemaal bij elkaar komen en heerlijk een vuurtje aansteken, zo chill, iedereen is rustig en vriendelijk!!

10 september gaat de reis alweer verder richting Quinault Rain Forest op ongeveer een uurtje rijden van La Push, waarbij we onderweg weer flink wat buien hebben doorstaan. Voor de lunch gestopt aan het begin van Lake Quinault en daar gevraagd wat de beste RV camping is voor onze camper. Het blijkt dat de Staats en Provinciale parken geen plaatsen hebben voor de camper van ons formaat. Ze verwezen ons naar Rain Forest Resort. Voor we verder gingen wilden we nog een cache doen die daar ook zou moeten liggen.

Hij bleek te zijn verstopt in een soort van telefoon hokje waar geen telefoon meer was maar wel het telefoonboek waarin de logrol was verstopt

Daar aangekomen mochten we een plekje uitzoeken en ons daarna weer bij de receptie melden, we waren op dat moment de 2e camper op het hele veld en het is inmiddels zelfs droog met een twijfelachtige zon.

We zijn hier op zoek gegaan naar een van de grootste bomen van Amerika staan, het is een route met daarin 5 verschillende soorten bomen opgenomen. De 1e bevind zich op steenworp afstand van onze camper en is dan ook snel gevonden. Het is een spar van ruim 1000 jaar oud, niet te omarmen zo breed en 58 meter hoog, daarna op naar de volgende, althans dat was de bedoeling totdat de regen weer met bakken uit de hemel komt zetten, toch maar met snelle tred terug naar de camper. Na deze bui maar koffie gehaald bij de receptie en ons teruggetrokken in onze behuizing op een camping met inmiddels ruim 3 campers. Rond de klok van 20.15 is het inmiddels pikkedonker zo tussen de bossen en aan de rand van Lake Quinault.

11-9-2019

Vandaag een lange rit voor de boeg, we gaan afzakken naar Long Beach Washington, daar hebben we een plek gereserveerd bij Andersen's RV Park on the Ocean. Na ruim 2.5 uur rijden door de bergen komen we redelijk gaar aan op Long Beach.

Daar wacht ons een warm welkom door de dames van de receptie en hond Echo, die tevens achter de balie staat en ook graag even hallo wil zeggen. We worden zelfs netjes in onze plek geholpen door de heren die in een golfkarretje het terrein besturen.

We hebben ons meteen omgekleed en zijn naar het zonnige strand gegaan met onze stoeltjes, even heerlijk genieten van de zon en een verkoelende zeebries. De zee is hier erg ruig en de golven hoog dus is zwemmen niet toegestaan. Dat geeft niets, pootje baden is ook lekker.

We hadden op deze camping ook al meteen het gevoel, hier willen we langer blijven, dus de volgende morgen bij de receptie gevraagd of die mogelijkheid er was en jawel, bijna nog enthousiaster dan wijzelf dat we nog een nacht wilden blijven.

12 september 2019

Ik vroeg gekscherend aan Eric of er niet ergens een Geocache event in de buurt was ivm aankomende cito 21 september, wat blijkt er is er een op 12 september in een kroeg in het centrum van Long Beach. We besluiten ons in te schrijven.

Eerst gaan we naar de andere kant van Long Beach om naar de Light House te gaan, een forse klim met adembenemend uitzicht op Cape Disappointment, daarna weer terug naar Long Beach om koffie te drinken en te winkelen.

We besloten met de bus naar de kroeg te gaan. We vroegen bij de receptie waar de bushalte is, antwoord: langs de weg met je arm zwaaien en ze stoppen voor je. Zo gezegd zo gedaan, busje komt --> zwaaien--> busje stopt en voor 85 dollarcent mochten we met z'n tweetjes mee en stopte de busmevrouw zelfs voor de deur van de kroeg.

Daar aangekomen dachten we eerst dat we verkeerd waren, het was er een soort bejaardensoos Is het echt wel hier?? We vroegen het aan het personeel en inde hoek zat een vrouw met Smurfenblauw haar oorbel in d'r neus en een geo tatoo met een log/gastenboek. We hebben ons gemeld en verder me verbazing om ons heen gekeken--. dit is echt hilbillie countrievrouwen met hele grote wijde spijkerbroeken, haren in alle kleuren van de regenboog ondanks de hoge leeftijd Sommige zijn door het gemurmel niet te verstaan. We mochten aan een tafel gaan zitten en hebben wat te drinken besteld, ondertussen werd er al roepend gevraagd who are the guys from the Netherlands?? Voorzichting de hand in de lucht en voor we het wisten zaten we met Konny en Dell aan tafel die 3 weken geleden nog in Kinderdijk waren geweest. Ze zijn denk ik rond de 75-80. Konny d'r huid voelt aan als leer doordat zij overwinteren in Palm Springs, Zij wonen in een camperbus waarachter zijn hun "normale" auto koppelen en rijden allebei nog, alleen Dell mag niet meer in het donker rijden. Na even gezellig te hebben gekeuveld ging het event dan toch echt beginnen. Er waren wat prijzen te winnen met de meest stomme spelletjes zoals bv wie zijn sleutelbos is groter dan die van Smurfin (de gastvrouw met het blauwe haar). Ze hadden een ook band gescoord tot grote ergernis van Konny die gek werd van de herrie Er was op de momenten dat de band speelde ook geen gesprek meer mogelijk hetgeen jammer was, het event zou dan ook buiten op het terras plaatsvinden maar aangezien vanaf 18.00 uur de regen weer eens met bakken uit de hemel kwam, en het event om 18.30 uur begon, zaten we met zijn allen in het kroegje gepropt inclusief band. We wisten ongemerkt toch nog 1 spel te winnen door het team te zijn die het verst vanaf de eventlokatie woont. We kregen een TB die we vanaf hier ergens de wereld insturen.

Na ook nog een hapje te hebben gegeten, was het de bedoeling met een soort Uber terug naar de camping te gaan, maar daar wilde Konny niets van weten, ondanks dat zij op de andere kant van Long Beach zitten, stond ze erop ons naar onze "RIG" (dat is zo'n megacamper en daarbij vergeleken hebben wij een minicampertje) te brengen. Ze heeft ons letterlijk voor de deur afgezet en na uitvoerig te hebben bedankt voor de rit waren we weer thuis met de ervaring van een bejaardenevent rijker.

Vroeg in de veren want morgen de lange reis richting Portland.

van Parksville richting Tofino

Op de camping van Parksville aardige buren ontmoet, Mike en Margot.

Margot is opgegroeid in Parksville en Mike in Vanderhoof, het zijn echte outdoor-mensen die zelf hun vlees bij elkaar jagen en de vis (zalm) vangen. Mike rookt zijn eigen zalm gedurende de nacht en laat het dan rusten en verpakt alles vacuüm.

Supertof om zijn verhalen te horen. Aan hen gevraagd waar we een goed visje kunnen eten in Parksville, kwam Kalvas meteen als antwoord, een klein stukje lopen vanaf de camping, langs de kust.

Het is een restaurant gebouwd in de zgn logstyle, gigantisch grote balken die de hele constructie bij elkaar houden. Daar hebben we superzachte rode zalm gegeten, die smolt op de tong, heerlijk.

Bij terugkomst wilde Mike weten hoe het eten was, en we mochten aanschuiven bij de gashaard.

Toen we aangaven naar bed te gaan liet hij weten dat we de volgende dag zalm van hem zouden krijgen, maar omdat we aangaven dat we die morgen vroeg gingen vertrekken richting de andere kant van het eiland, kregen we heerlijk vacuüm verpakte zalm mee .

Natuurlijk hebben wij dan niets om hun aan te bieden, toen ik ineens bedacht dat ik een aantal houten klompjes (sleutelhangers) had meegenomen uit Nederland. De volgende ochtend zat Mike al heerlijk buiten en ben ik de klompjes gaan brengen en heb ik hem nogmaals bedankt voor de heerlijke zalm. Hij vond de gift leuk en moest erom lachen.

5 september naar de andere kant van het eiland een trip van ongeveer 200 kilometer.

De route loopt via Port Alberni met een stop bij Sproat Lake.

Daar aangekomen was het fris en mistig, maar binnen een half uur was de mist verdwenen, kwam de zon door en kwamen de mensen met hun boot op de trailer om lekker het water op te gaan. Hier nog even 2 caches meegenomen en weer door naar de volgende stop.

Deze stop is bij de Giant Cedar trail langs de Kennedy River met een korte wandeling door de bossen waar weer van die enorme bomen staan, zo breed dat je ze niet kunt omarmen en zo hoog, dat je bijna omvalt als je naar boven kijkt.

Na een uurtje wandelen door naar het Visitor Centre van Pacific Rim National Park om een dagpas aan te schaffen, zodat we precies een nacht kunnen blijven en de volgende dag voor 16.00 uur weer het park uit moeten, hetgeen goed in onze planning past.

Onze campground voor deze nacht is een plek voor echte surfdudes, zij kwamen aan in campers waarin een niesverbod geld omdat anders de hele wagen uit elkaar valt. De sfeer is superrelaxed en je bevind je op loopafstand van het super brede strand. We trakteren onszelf op een lekker biertje en gin/tonic en besluiten daarna een hapje te eten bij de op het terrein gelegen Lil' Ronnies een leuk bbq restaurant waar veel Australiërs werken, die lekker laid back zijn.

Daarna begeven we ons weer naar het strand om de zonsondergang te zien, wat een beleving. Overal zitten mensen met een lekker wijntje/biertje met eten en een lekker kampvuurtje, jong en oud alles door elkaar, wat een sfeer!!

Omdat wij niet zo goed voorbereid zijn en best wel moe van de reis besluiten we "to hit the sack" omdat morgen weer een lange reis van ongeveer 300 km op de planning staat naar Victoria.

6 september

Ik begin het eerste stuk met rijden omdat we door de kronkelbergen gaan, vermoeiend omdat je vaak niet harder dan 60, 40 of zelfs 30 km per uur mag, met hellingen van 18%. Soms doet het je denken aan de reclame van vroeger- een stel in de auto hoort dat er file is op hun route maar zien niets, terwijl de file zich achter hen heeft gevormd- maar gelukkig zijn de Canadezen zeer geduldig en wachten ze tot de passeerstroken, waar ze je - soms pas na 12 km - voorbij kunnen.

Halverwege de rit, even iets gegeten en toen is Eric verder gaan rijden, die had het grootste gedeelte High way, wat goed te doen was maar ook vermoeiend.

Aangekomen op Fort Victoria RV Park, onze camper weer op alles aangesloten en even lekker niks gedaan.

Het is een enorm park, maar met voldoende ruimte met voor iedereen weer een eigen picknick tafel. Het is ook de eerste camping waar je gratis kunt douchen in zeer schone douche/toilet ruimten. Er is ook een was annex bibliotheekruimte wat er ook allemaal netjes uit ziet.

We hebben deze camping doorgekregen van John van Jingle Pot, de haven voor de overtocht naar Amerika is makkelijk te bereiken en er is een bushalte om de hoek die ieder kwartier naar het centrum van Victoria gaat. Morgen staat dan ook een bezoek aan Victoria in de planning.

Volgende keer de beleving van Victoria en verder.

Foto's en route laten soms wat op zich wachten, want het internet is niet overal optimaal!

de reis gaat verder

1e dag

Hallo allemaal,

We zijn na een goed rustige vlucht aangekomen in Vancouver.

Met een taxi naar het hotel, waar we nog even kort de benen hebben gestrekt en nog een geocache hebben gedaan, weer terug naar de hotel kamer voor een goede nachtrust.

Na een heerlijk ontbijt, ons op laten halen door de taxi om de camper op te halen. We hadden niet gereserveerd maar konden gelukkig de camper meteen meenemen. Eerst tassen uitgepakt en alles op zijn plaats opgeborgen en op naar de Supermarkt voor de eerste boodschappen.

We zijn daarna meteen doorgereden naar de Ferry bij Tsawwassen in de veronderstelling dat we de ferry van 17.15 zouden hebben. Het was inmiddels 14.55 en de Ferry zou 15.15 uur vertrekken. Een hele aardige mevrouw van de kassa kwam uit haar hokje met een meetwiel om de ferry op te meten, en verblijdde ons met het nieuws dat we nog met deze ferry van 15.15 mee mochten.

Na een overtocht van 2 uur varen, waarin we een walvis hebben gespot voor de boeg van het schip (toen ik deze wilde filmen gaf de kapitein aan het schip door dat de walvis er was, waarna deze zich mooi niet meer zien) zijn we in dikke bewolking aangekomen bij Nanaimo op Vancouver Island.

We zijn doorgereden naar Jingle Pot campground alwaar ik uitermate hartelijk werd ontvangen door gastheer John, die gelukkig nog een plekje voor ons heeft voor de nacht. Ik moest wel beloven dat, zodra de was geïnstalleerd en aangesloten dat ik met Eric bij hem terug kwam in the office voor kennismaking en zijn tips en trics voor het eiland.

De camping heeft een superschoon douche/toilletgebouw, waar je voor $1 kunt douchen en daarna afdrogen op de heerlijk verwarmde vloer.

Vandaag gaan we door naar Campbell River waar we 2 nachten zullen verblijven in verband met de reeds door ons geboekte excursie.

We gaan 2 september mee met de Historic Mail Flight --> een watervlieg die normaliter de post rondvliegt naar gebieden waar de reguliere postbode niet kan komen. Morgen is het Laborday en is er geen postbezorging , maar gelukkig wel de vlucht met de nodige tussenstops.

We hopen vandaag nog een camping te kunnen vinden daar inde buurt, want er schijnt en of ander festijn te zijn waardoor het heel erg druk is.

Tot zover

Toedels

Eric & Joyce

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Eric & Joyce